Skýr munur

Sjálfstæðisflokkurinn lofar nú skattalækkunum á þá sem hæstar tekjur hafa og mestar eignirnar eiga. Hér er á ferðinni gamla sagan um aukin ójöfnuð eins og dæmin sýna að ávallt verður þegar flokkurinn situr í ríkisstjórn.
 

Sjálfstæðisflokkurinn vil koma náttúruauðlindunum til lands í einkaeigu og tryggja að hinir fáu hafi um aldur og ævi óskoruð yfirráð yfir auðlindum sjávar og geti áfram braskað með þær að vild. Þar ætlar flokkurinn áfram grímulaust að gæta hagmuna hinna fáu á kostnað hagsmuna þjóðarinnar.

Sjálfstæðisflokkurinn vill ekki nýja stjórnarskrá þótt þjóðin krefjist þess. Það sýnir best hve hræddur flokkurinn er við vilja þjóðarinnar og hve hann óttast allar breytingar sem eykur vald þjóðarinnar og þátt hennar í að velja sér framtíð. Sjálfstæðisflokkurinn ætlar og að bjóða þjóðinni upp á fjölmarga frambjóðendur og stefnu þeirra sem leiddi efnahagslegt hrun yfir þjóðina fyrir rúmum fjórum árum.

Framsóknarflokkurinn fer nú mikinn undir kjörorðunum alkunnu úr heimsbókmenntasögunni: „Allt þetta skal ég gefa þér ef þú fellur fram og tilbiður mig“. Flokkurinn vill reyndar ekki nýja stjórnarskrá því hann óttast aukið vald til þjóðarinnar og hann vill heldur ekki að auðlindirnar séu í eigu þjóðarinnar því það gæti komið sér illa fyrir ýmsa máttarstólpa Framsóknarflokksins. Við þekkjum öll þá sögu.

Andspænis þessum kostum Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks standa núverandi stjórnarflokkar og stefna þeirra. Hér verð ég þó að játa að ég er svolítið smeykur um að nýr formaður
Samfylkingarinnar freistist til að draga flokk sinn of mikið inn á hægri kantinn en það eru vonandi óþarfa áhyggjur.

Það blasir því við í mínum huga að eini raunhæfi kosturinn fyrir almenning í þessu landi er Vinstrihreyfingin- grænt framboð.

Vinstri græn eru áfram reiðubúin til að reisa landið við úr rústum efnahagshrunsins sem heltist yfir okkur í boði Framsóknar- og Sjálfstæðisflokksins. Undir forystu Vinstri grænna hefur þarna verið lyft grettistaki en margt er enn óunnið.

Vinstri græn vilja nýja stjórnarskrá í samræmi við þær kröfur sem þjóðin hefur sett fram með skýrum hætti.

Vinstri græn vilja að auðlindir til lands og sjávar séu þjóðareign en ekki eign fárra útvalinna. Stórt skref til framfara hefur þegar verið stigið með rammaáætlun og í því frumvarpi sem nú liggur fyrir um sjávarútvegsmál eru meðal annarra framfaraskrefa settar hömlur á að unnt sé að gera heilu byggðarlögin bjargarlaus með geðþóttaákvörðunum einkahandhafa sjávarauðlindanna.

Vinstri græn vilja að ýmsar grunnstoðir samfélagsins t.d. á sviði mennta- og heilbrigðismála séu í eigu þjóðarinnar og að það megi aldrei fara eftir efnahag fólks hverjir njóti þeirrar þjónustu sem þar er boðin.

Vinstri græn vilja að þjóðin fái að kjósa um aðild að Evrópusambandinu. Þar skal þjóðarviljinn ráða.

Hér væri auðvitað hægt að halda áfram en ég læt hér staðar numið. Vinstrihreyfingin- grænt framboð á enn sem fyrr mikilvægt erindi við þjóðina. Í stefnu hreyfingarinnar eru þjóðarhagsmunir ávallt ofar einkahagsmunum og með það veganesti ganga Vinstri græn til Alþingiskosninga 27. apríl n.k.

Ragnar Óskarsson