Friðrik Páll Arngrímsson, slökkviliðsstjóri fór yfir í löngu máli í gær hvað honum finnst um staðsetningu nýrrar slökkvistöðvar. Í máli hans kom fram að honum þótti þær myndir sem Vestmannaeyjabær hafði látið vinna til að kjörnir fulltrúar áttuðu sig betur á hvernig húsið félli að umhverfinu, ekki nógu góðar. 

Fór í sumarfrí 27. júlí og mætti aftur til vinnu 27. ágúst. Tók því nákvæmlega mánaðar frí, sem er sennilega lengsta frí sem ég hef tekið. Sumarfríið mitt byrjaði með ferð norður í perlu norðursins, Grímsey, en það er alltaf jafn gaman að koma þangað og þessi tilfinning sem ég fæ alltaf þegar ég er kominn um borð í Herjólf að nú sé ég í raun og veru kominn heim.

Ég átti langt og gott spjall við góðan vin minn um daginn. Við vorum að ræða samfélagið sem við búum í, kosti þess og galla. Eins og gjarnan vill vera vorum við alls ekki alltaf sammála og allavega tvisvar var ég næstum því búin að labba frá þessum samræðum því skoðanir hans fóru svo hrikalega í taugarnar á mér. Já ég veit að ég er 39 ára og já ég  veit að ég á að bera virðingu fyrir skoðunum annarra en þarna bara talaði frekjan í mér.

Einar í Stakkholti er látinn og það er sárt að horfa á eftir miklum hæfileikum og lífsgleði með ótímabærum dauða. Einar ólst upp í nærveru við ær og kýr á mörgum heimilinum við Vestmannabraut og sem barn var hann við bústörf hjá afa og ömmu á Arnarhóli, sem hann nefndi síðar heimili sitt í Kollafirði.